Polskie S-125 Newa-SC już bronią niebo Ukrainy

W sieciach społecznościowych pojawiły się pierwsze zdjęcia polskich przeciwlotniczych zestawów rakietowych S-125 Newa-SC na terytorium Ukrainy. Żadna ze stron wcześniej publicznie nie ogłosiła o przekazaniu tych systemów.

Zdjęcie zostało opublikowane na kanale NMFTE w Telegramie.

Sądząc po tym jak są ubrane żołnierze ukraińscy oraz środowisku w tle, można przypuszczać, że systemy przeciwlotnicze zostały przekazane Ukrainie latem.

S-125 Newa-SC

S-125 Newa-SC (System Cyfrowy – system cyfrowy) to polska modernizacja radzieckiego przeciwlotniczego systemu rakietowego z lat 60-tych S-125 Newa-M. System został opracowany jako zestaw do zwalczania załogowych i bezzałogowych celów aerodynamicznych na małych wysokościach w zakresie wysokości do 18 000 metrów, na odległościach od 3,5 do 25 km.

Zestaw przeszedł dwuetapową modernizację w ramach Koncepcji rozwoju Sił Zbrojnych RP do 2012 roku przyjętej przez polski rząd pod koniec lat 90.

Pierwszy etap modernizacji Newy przeprowadzono w 1992 roku. Modernizacja polegała na zamontowaniu wyrzutni na podwoziu czołgu T-55, a system antenowy ze stacją naprowadzania rakiet, będący częścią zestawu obrony przeciwlotniczej, umieszczono na specjalnym czteroosiowym kołowym podwoziu MAZ-543, identycznym podwoziu wyrzutni pocisku balistycznego SS-1c Scud. Ta decyzja sprawiła, że ​​kompleks stał się samobieżny i jego mobilność znacznie wzrosła. Poprzednie wersje systemu S-125 były montowane na dwu-, a później – czteroszynowej wyrzutni stałej.

Kolejny etap modernizacji rozpoczął się w 1996 roku. Oprócz pocisków w zestawie Newa wymieniono prawie wszystko. System został wyposażony w dwa procesory do przetwarzania informacji o kierunku celu i pocisków. Ich moc obliczeniowa pozwala wykryć cel powietrzny w trudnych warunkach tłumienia radarowego.

Modernizacja umożliwiła zwiększenie zasięgu wykrywania celu. Zasięg rażenia pozostał niezmieniony, ponieważ determinuje go głównie moc układu napędowego rakiety.

W „starej” Newie sprzęt odbiorczo-nadawczy zajmował kilkanaście szafek. Po modernizacji zajmuje zaledwie 1 metr sześcienny. Zmieniono system wyświetlania – cztery monitory potrzebne operatorom do  śledzenia celu zostały zastąpione jednym. Wyświetla informacje z kanałów radiowych i telewizyjnych w formie cyfrowej. Na monitor dyżurnego nałożony jest dodatkowy ekran z możliwością przełączania trybów wyświetlania. Uproszczono także wybór trybu pracy urządzeń radarowych podczas walki z przeszkodami.

W wyniku modernizacji personel systemu obrony przeciwlotniczej został zredukowany o połowę. Newa-SC odbiera informacje o sytuacji powietrznej w odległości do 300 km od polskiej stacji radiolokacyjnej NUR, która należy do trzeciej generacji.

W szczególności wzrosła wydajność i szybkostrzelność zestawu. Modernizacja pozwoliła na zmniejszenie liczby wyrzutni w dywizji z czterech do trzech (po 4 pociski gotowe do startu) przy jednoczesnym zwiększeniu liczby transportowanych pocisków do ośmiu. Osiągnięto zmniejszenie liczby pojazdów obrony powietrznej – do 11.

Zmodernizowana Newa-SC jest bardziej odporna na przeszkody i jako pierwszy samobieżny system obrony przeciwlotniczej otrzymał własny system rozpoznania przynależności państwowej celu, który jest produkowany na licencji firmy Thomson-CSF. Komputeryzacja i uproszczenie obsługi technicznej umożliwiły zmniejszenie liczby osób w załodze systemów.